Arapçanın dil bilgisi kurallarını ihtiva eden eserlerden ikisi Ebu’l-Kâsım Abdurrahman b. İshâk ez-Zeccâcî’nin Kitâbu’l-Cumeli fi’n-Nahv ve Ebu’l-Kâsım Abdurrahman b. Abdillah b. Ahmed el-Has‘amî es-Süheylî’nin Netâicu’l-Fikeri fi’n-Nahv isimli eserleridir. Bu iki eser de ağırlıklı nahiv olmak üzere, hem nahiv hem de sarf konularını ihtiva etmektedir. Netâicu’l-Fikeri fi’n-Nahv isimli eserin mukaddimesinde yazar, eserinin ez-Zeccâcî’nin Kitâbu’l-Cumeli fi’n-Nahv’in bir şerhi/tertibi olduğunu iddia etmektedir. Bu çalışmanın konusu ve amacı bu iddianın doğru olmadığının ortaya konulmasıdır. Çalışmada öncelikle müellifler ve bütün eserleri hakkında bilgiler verilmiş, ardından çalışmada ele alınan iki eser detaylı bir şekilde tanıtılmıştır. Her iki eser yöntem, muhteva ve üslup yönünden karşılaştırılmıştır. İki eserde…
Arap Dili ve Belâgatı